Stofzuigen
Stofzuigen is niet mijn favoriete bezigheid. Eigenlijk heb ik er een hekel aan. Nu is het zo dat als je meedoet aan een retraite, er in het programma meestal ruimte wordt ingebouwd voor een dagelijkse klus. Als je de eerste dag vroeg aanwezig bent, heb je nog alle keus. Dan kun je bijvoorbeeld in de tuin werken of meehelpen met koken. Maar hoe later je aankomt, hoe minder aantrekkelijk de overgebleven klussen zijn. Je voelt het al… ik kwam die keer als een van de laatsten aan. Stofzuigen werd het dus. En niet zomaar een kamer, maar een enorme
meditatiezaal.
Klussen met aandacht
Met tegenzin haalde ik die eerste dag de stofzuiger uit het berghok en stak de stekker in het stopcontact. Toen ik de hele zaal overzag, bedacht ik me dat ik een week lang met tegenzin kon gaan zuigen, of er een oefening van kon maken; een oefening om volledig met mijn aandacht in het moment te blijven, in plaats van vooruit te kijken en er zo snel mogelijk vanaf te willen zijn.
Het is wonderlijk hoe anders de ervaring dan wordt. Het werd een rustgevende taak die voldoening gaf omdat ik het zo zorgvuldig deed. Ik kwam overal met de zuiger, ook als ik geen stofje zag liggen.
Rust, voldoening en lucht door mindfulness
Na 10 dagen werd de stilte verbroken en mochten we weer praten. Toen ik vertelde over mijn stofzuig-ervaring, vertelde een vrouw hoe blij ze was geweest met mijn grondige werk. Normaal had ze erge last van stof-allergie. Nu had ze tijdens de meditatie vrij kunnen ademen. Het voelde als een toegift. Mindful zuigen had mij rust en voldoening gegeven, haar gaf het letterlijk lucht.