Je eigen idee volgen Auteur onbekend
Hier volgt een voorbeeld van een verhaal van Hodja, een Turkse godsdienstonderwijzer en lesgever in de Koran.
Op een dag gingen Hodja en zijn zoon op reis. Hodja gaf er zelf de voorkeur aan te lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel.
Zo gingen zij op weg tot zij een paar mensen tegenkwamen die zeiden: “Zie daar de wereld op zijn kop. De jeugd heeft geen respect meer voor de ouderdom. Die gezonde jongen rijdt op een ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt.” Toen de jongen dit hoorde stond hem het schaamrood op de kaken. Hij stapte af en stond erop dat zijn vader verder zou rijden. Zo liepen ze voort, Hodja op de ezel en de jongen te voet.
Even later kwamen ze weer mensen tegen die zeiden: “Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen.” Na dit verwijt draaide de Hodja zich naar zijn zoon en zei: “Kom, dan zullen we samen op de ezel rijden.”
Zo vervolgden ze hun weg, tot zij mensen tegenkwamen die zeiden: “Kijk, dat arme beest! Zijn rug zakt door onder het gewicht van hen beiden, wat een dierenbeulen!”
Daarop zei Hodja tot zijn zoon: “Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog verwijten maken.”
Zo liepen ze verder achter hun ezel, tot een stel voorbijgangers wederom commentaar leverde: “Zie wat voor dwazen er op de wereld zijn. Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten.” Hodja draaide zich om naar zijn zoon en zei: “Je hebt het gezien, mijn zoon. Hoe je je ook gedraagt, op en aanmerkingen zullen altijd je deel zijn. Leer daarom je eigen idee te volgen.”
Terug naar bovenWat ik ervan vind Ruth Bebermeyer
Ik heb nog nooit een luie man gezien;
wel een man die nooit hard liep
als ik hem zag; en wel een man
die soms een middagdutje deed
en thuis bleef als het regende,
maar het was geen luie man.
Voordat je me voor gek verklaart,
denk even na: was die man wel lui,
of is het ons eigen etiket?
Ik heb nog nooit een dom kind gezien;
wel een kind dat soms dingen deed
die ik niet begreep,
of ze anders deed dan ik had verwacht.
Ik heb een kind gezien dat de plekken
niet kende waar ik was geweest,
maar het was geen dom kind.
Voordat je het dom noemt,
denk even na: was het een dom kind
of wist het misschien weer andere dingen dan jij?
Wat sommigen van ons lui noemen,
noemen anderen moe of ontspannen,
wat sommigen van ons stom noemen,
noemen anderen een verschil van inzicht.
Daarom is mijn conclusie
dat het ons veel verwarring bespaart
als we wat we zien
niet verwarren met wat we ervan vinden.
En om je niet te verwarren zeg ik nog:
dit is slechts wat ik ervan vind.
Geen vergelijking onbekend
Waar je ook komt, vergelijk jezelf niet met anderen, en je zult rust
vinden.
Zodra wij bij een groep mensen komen, begint bij ons het
mechanisme van de vergelijking te werken. Ik vergelijk mezelf met de
anderen; zien ze er beter uit dan ik? Zijn ze slimmer? Verdienen ze
meer geld dan ik? Vestigen ze meer aandacht op zichzelf dan ik? Zijn
ze spiritueler? Intelligenter? Zijn ze grappiger? Zolang ik mezelf met
anderen vergelijk, zal ik nooit tot rust komen. Ik zal mezelf geringer
achten en de anderen hoger inschatten ofwel omgekeerd. Ik ben
beter dan de ander. Maar ik blijf niet bij mezelf. Ik ben steeds met
anderen bezig. Zo kom ik nooit tot rust. Alleen als ik er vanaf zie om
mezelf te vergelijken met anderen, zal ik rust vinden. Ik word dan
met mezelf geconfronteerd en word uitgenodigd om me te
verzoenen met mezelf en met mijn werkelijkheid. Als ik er vanaf zie
om mij steeds te vergelijken met anderen kan ik dankbaar zijn voor
dat wat het leven mij elk moment biedt. In plaats van op de anderen
te letten neem ik mezelf waar zoals ik ben. Ik blijf bij mezelf. Ik ben er
gewoon. Dat is de voorwaarde om rust te kunnen vinden. Want rust
betekent simpelweg: er zijn, rusten, in harmonie zijn met mezelf, in
vrede genieten van het moment.
Goede voornemens -Atti Gringhuis
Er ligt weer een heel nieuw jaar voor ons in een tijd waarin veel gebeurt en verandert. Dit kan verwarring en angst opleveren. Ieder mens heeft weliswaar een eigen belevingswereld, maar we worden erg beïnvloed door wat er om ons heen gebeurt. Toch is de waarheid in onszelf het enige wat we kunnen leven.
Vaak speelt oordeel over wat we van onszelf vinden en daaraan gekoppeld oordeel over een ander, een grote rol. Vanuit oordeel denken we onszelf vast. Alles moet dan zo nodig in en om ons veranderen en we verzetten ons tegen de omstandigheden, zodat er onvrede ontstaat. Als goede voornemens omslaan in teleurstelling vinden we onszelf al snel mislukt en komen in een negatieve spiraal terecht.
We kunnen er elk moment voor kiezen onszelf volledig te accepteren en de situatie waarin we ons bevinden zien als een ervaring die ons wil dienen. Dan ontstaat er rust en de mogelijkheid om anders naar de dingen te kijken.
Zonder oordeel geef je jezelf andere kansen. Je kunt weer de verantwoordelijkheid voor jezelf nemen en indien je wilt vanuit liefde dingen anders gaan doen. Dit proces kun je aan het begin van het jaar aangaan en elk ander gewenst moment.
Terug naar bovenDe oude monnik en bezoekers van de tempel
Het was een dag in Katmandu. De monniken vierden dat de jonge Boeddha zijn eerste stapjes zette. Wij stonden op het plein voor de tempel toen een oude monnik verscheen. Op onze vraag of we de dienst mochten bijwonen en foto’s mochten maken, knikte hij instemmend. We waren van harte welkom.
Vanuit respect stelden we ons bescheiden op, namen achter in de tempel plaats en maakten wat foto’s zonder te flitsen. Wie schetste onze verbazing toen vier bezoekers de tempel binnenkwamen en regelrecht, tijdens de ceremonie en tussen de monniken door, naar het grote Boeddhabeeld liepen dat voor in de tempel stond. Een van hen pakte zijn fototoestel en verzocht een monnik een foto van hem te maken. De monnik stond op, maakte een foto, nam zijn plaats tussen de andere monniken weer in en hervatte zijn gezang.
Voor die monnik was het geen verstoring. Wij daarentegen waren verontwaardigd en veroordeelden het in onze ogen respectloze gedrag van de bezoekers. Het resultaat van ons gemor was dat we een stuk van de plechtigheid hadden gemist. Voor de monnik was dit anders. Hij ging vriendelijk mee in wat zich aandiende en vervolgde daarna onverstoorbaar zijn bezigheden.
Zoals Deepak Chopra zegt: door niet te oordelen schep je stilte in je geest. Wat zou het jou opleveren als je vaker alleen maar zou waarnemen in plaats van (ver)oordelen?
Terug naar bovenDe grote weg -Dennis Genpo Merzel
De grote weg is niet moeilijk,
voor wie geen voorkeuren heeft.
Wanneer liefde en haat beide afwezig zijn,
wordt alles helder en onversluierd.
Maak je ook maar het kleinste onderscheid,
dan wijken hemel en aarde oneindig ver uiteen.
Wil je de waarheid zien,
wees dan nergens voor of tegen.
Het vergelijken van wat je bevalt met wat je niet bevalt,
is de ziekte van de geest.
Als je de diepste betekenis van de dingen niet begrijpt,
wordt je onontbeerlijke gemoedsrust onnodig verstoord.