Aandacht David Dewulf
Het is aandacht die
kleur geeft aan de bloemen
geur aan vers gemaaid gras
smaak aan wijn
en gezang aan vogels.
Vrede Thich Nhat Hahn
Vrede kan alleen in dit moment bestaan.
Je kunt wel steeds zeggen:
‘Wacht tot ik dit af heb, daarna ben ik vrij om in vrede te leven.’
Wat is ‘dit’? Een diploma, een baan, een huis, het betalen van een schuld?
Als je zo denkt zal de vrede nooit komen.
Er is altijd een ander ‘dit’, dat het huidige volgt.
Als je niet in dit ogenblik in vrede leeft, zul je er nooit toe in staat zijn.
Als je echt in vrede wilt zijn, moet je het nú zijn.
Anders is er alleen maar ‘de hoop op ooit vrede’.
Hokusai zegt Roger Keyes
Hokusai zegt
Kijk nauwkeurig
Hij zegt wees aandachtig, opmerkzaam
Hij zegt blijf kijken, blijf nieuwsgierig
Hij zegt aan zien komt geen eind
Hij zegt zie uit naar het ouder worden
Hij zegt blijf veranderen
je wordt alleen maar meer wie je werkelijk bent
Hij zegt loop vast, accepteer het, herhaal jezelf
zolang het interessant is
Hij zegt blijf doen wat je graag doet
Hij zegt blijf bidden
Hij zegt dat iedereen van ons een kind is
ieder van ons oeroud is
ieder van ons heeft een lichaam
Hij zegt dat ieder van ons bang is
Hij zegt dat ieder van ons een manier moet vinden om met angst te leven
Hij zegt dat alles leeft
schelpen, gebouwen, mensen, vissen, bergen, bomen
Hout leeft
water leeft
Alles heeft zijn eigen leven
Alles leeft in ons
Hij zegt leef met de wereld in jou
Hij zegt dat het niet van belang is of je tekent, of boeken schrijft
Het is niet van belang of je hout zaagt of vis vangt
Het is niet van belang of je thuis zit
en naar de mieren op je veranda tuurt of naar de schaduwen van de bomen
en het gras in je tuin
Het is van belang dat je geïnteresseerd bent
Het is van belang dat je voelt
Het is van belang dat je opmerkt
Het is van belang dat het leven door jou leeft
Tevredenheid is het leven dat door jou leeft
Vreugde is het leven dat door jou leeft
Voldoening en kracht
zijn het leven dat door jou leeft
Vrede is het leven dat door jou leeft
Hij zegt wees niet bang
Kijk, voel, laat het leven je bij de hand nemen
Laat het leven door je leven.
(Hokusai is een Japans kunstenaar)
Terug naar bovenWat we weten van andere mensen T.S. Elliot
Wat we weten van andere mensen,
is alleen onze herinnering van momenten
waarin we hen kenden. En zij zijn
veranderd sindsdien…
We moeten
ons ook herinneren
dat wij bij elke ontmoeting
een vreemde
tegenkomen.
Druk Marinus van den Berg
Druk, druk, druk…
Toenemende druk.
Oplopende druk.
Alsmaar drukker.
Druk, druk en nog eens druk.
Overal haast en stress:
haast, haastig, haastiger.
Opzij, opzij, opzij.
Ik ben druk.
Als een haas er vandoor.
Druk, altijd druk.
Druk is gewoon.
Druk is normaal.
Wie niet druk is,
telt niet mee,
staat aan de kant.
Een belletje hier,
Een appje daar,
Kort even,
snel ertussendoor drukken.
Onthaasten
begint in jezelf.
Niet naast je
bij je collega’s.
Niet boven je
bij je leiding.
Onthaasten begint in jezelf.
Jij bent de eerste
die ruimte schept.
Jij bent de eerste
die zich minder laat opjagen.
Jij bent de eerste
om te ontdekken:
haast kost tijd,
haast is duur.
Onthaast:
adem je beter,
hoor je meer,
zie je meer,
vergeet je minder,
doe je zelfs meer.
Onthaasten is soms even
glimlachen naar jezelf
en naar een ander.
De sfeer wordt minder druk.
De haas en de wijze Auteur onbekend
Op een dag lag er onder een appelboom een haas te slapen. Plotseling schrok hij wakker van een hard geluid. Hij dacht dat dit het einde van de wereld betekende en begon te rennen. Toen de andere hazen hem zo zagen rennen, vroegen ze: ‘Waarom loop je toch zo hard?’ En hij zei: ‘Omdat de wereld vergaat.’ Toen ze dit hoorden, volgden ze de haas allemaal in zijn vlucht.
De herten zagen de hazen rennen en vroegen: ‘Waarom lopen jullie toch zo hard?’ En de hazen zeiden: ‘Omdat de wereld vergaat.’ En de herten werden zo bang dat ze zich bij de vluchtende hazen aansloten.
En zo werd de vluchtende groep dieren steeds groter, totdat alle dieren op de vlucht waren. Dit zou tot een zekere ondergang hebben geleid als niet…
Als niet bij de uitgang van het bos een oude, wijze vrouw had gestaan. Ze zag de dieren in grote angst voorbij rennen en vroeg aan de laatste dieren waarom zij vluchtten. De dieren zeiden; ‘We vluchten omdat de wereld vergaat.’ ‘Dat kan niet waar zijn’, zei de oude vrouw, ‘want de wereld is nog niet ten einde. Ik moet dus uitzoeken waarom jullie dit denken.’
Ze ondervroeg toen de ene groep dieren na de andere groep en kwam zo uit bij de herten en ten slotte bij de hazen. Toen de hazen haar vertelden dat ze zo renden omdat het einde van de wereld nabij was, vroeg ze welke haas hen dat verteld had. Ze wezen haar de haas aan. De wijze vrouw vroeg toen aan de haas: ‘Waar was je en wat gebeurde er toen je dacht dat de wereld zou vergaan?’ De haas antwoordde: ‘Ik lag onder de appelboom te slapen en hoorde een hard geluid.’ De vrouw zei: ‘Misschien hoorde je een appel op de grond vallen, schrok je wakker en dacht dat de wereld verging. Laten we naar de appelboom gaan om te zien of dat zo is.’
De haas en de wijze vrouw gingen terug naar de appelboom en zagen dat er inderdaad een appel was gevallen, vlakbij de plaats waar de haas had liggen slapen. En zo werden de dieren van de ondergang gered.
Terug naar bovenDe zin van stilte Verhaal uit: De kleren van de yogi
Er was eens een eenzame monnik die op een dag bezoek kreeg van enkele mensen. Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte en meditatie had.
De monnik, die net met een emmer water haalde uit een diepe bron, stopte zijn werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?’ De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’
Enige tijd later herhaalde de monnik zijn vraag. ‘Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?’ De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!’
‘Dat is de kracht van de stilte,’ legde de monnik uit. ‘Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte van meditatie zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten. ‘
Enige tijd later zei de monnik weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?’ De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!’ ‘Juist,’ beaamde de monnik, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles aanschouwen.’
Terug naar bovenDe vaas met stenen Auteur onbekend
Een meester gaf les aan economiestudenten. Op zijn bureau zette hij een vaas en een aantal kiezelstenen.
Een voor een deed hij de stenen in de vaas, tot er geen steen meer bij kon.
“Is de vaas vol?” vroeg hij aan de klas. Ja, oordeelde de klas.
De meester glimlachte en pakte vanonder het bureau een pot met grind dat hij in de vaas gooide. Met een beetje schudden verdween al het grind in de vaas.
“Is de vaas vol?” vroeg hij aan de klas. Ja, oordeelde de klas.
De meester glimlachte en pakte van onder het bureau een pot met zand dat hij in de vaas gooide. Met een beetje schudden verdween al het zand in de vaas.
“Is de vaas vol?” vroeg hij aan de klas. Ja, oordeelde de klas.
De meester glimlachte en pakte vanonder het bureau een kan water dat hij in de vaas gooide. “Nu is de vaas vol”, zei de meester. “Wat kun je hiervan leren?”
Een leerling stak zijn hand op. “Hoe vol je schema ook lijkt, je kunt er altijd wel wat tussen frotten.”
“Nee”, sprak de meester: “Dat is niet het punt. Dit voorbeeld illustreert dat je nooit alles in de vaas had gekregen als je de grote kiezel er niet als eerste in doet.
Wat zijn de grote kiezels in jouw leven? Je opleiding? Een ideaal? Tijd met de mensen van wie je houdt? Vergeet nooit met de grote stenen te beginnen, omdat je er anders geen plek meer voor hebt.
Als ik … Auteur onbekend
Iemand vroeg eens aan een zen-monnik die zeer ervaren was in meditatie, hoe het kon dat hij ondanks zijn vele bezigheden zo kalm en rustig was. De man antwoordde:
Als ik sta, dan sta ik.
Als ik loop dan loop ik
Als ik eet, dan eet ik.
Als ik spreek, dan spreek ik.
De vraagsteller viel hem in de rede en zei: ‘’ Dat doe ik ook, maar wat doe je dan verder nog?’ En de monnik antwoordde opnieuw:
Als ik sta, dan sta ik.
Als ik loop dan loop ik
Als ik eet, dan eet ik.
Als ik spreek, dan spreek ik.
Opnieuw zei de vraagsteller: ‘Maar dat doe ik toch?’ ’Nee, zei de monnik,
Als jij zit, dan sta jij al.
Als jij staat, dan loop je al.
Als jij loopt, dan ben je al waar jij wezen wilt.
Waar ben jij op dit moment?
Terug naar bovenEen oud verhaal over een krijger Auteur onbekend
Er was eens een jonge krijger. Haar lerares zei haar dat ze strijd moest leveren tegen de angst. Dat wilde ze niet. Ze vond het te agressief, het was te beangstigend, het leek onaardig. Maar de lerares zei dat het moest en gaf haar instructies voor de strijd.
De dag brak aan. De leerling-krijger stond aan de ene kant en de angst aan de andere kant. De krijger voelde zich heel klein en de angst leek een enorme woesteling. Ze waren beiden gewapend. De jonge krijger vermande zich, liep op de angst toe, deed driemaal een knieval en vroeg: ‘Geeft u mij permissie de strijd met u aan te binden?’ De angst zei: ‘Dank je voor het respect dat je mij betoont door toestemming te vragen.’ Toen zei de jonge krijger: ‘Hoe kan ik u verslaan?’ De angst antwoordde: ‘Mijn wapens zijn dat ik snel praat en heel dicht bij je gezicht kom. Daardoor raak je volledig de kluts kwijt en doe je alles wat ik zeg. Als je niet doet wat ik zeg, heb ik geen macht. Je kunt naar me luisteren en me respecteren. Je kunt je zelfs door me laten overtuigen. Maar als je niet doet wat ik zeg, heb ik geen macht.’ Op deze manier leerde de leerling-krijger de angst te overwinnen.