Heb geen haast -Leonard Jacobson
Heb geen haast
Zie hoe een bloem groeit
Ze heeft geen haast
Ze vergelijkt zichzelf niet
Met andere bloemen
Ze verlangt er niet naar
Van kleur te veranderen
Of een andere vorm aan te nemen
Ze doet geen moeite om te bloeien
Wanneer de voorwaarden goed zijn,
Zal ze in volle bloei komen
En de bloem vertrouwt dat proces
Dus relax, ontspan en blijf
In contact met je innerlijke werkelijkheid
Het verhaal van de steenhouwer
Er was eens een man die stenen hakte uit een rots. Hij vond zijn werk veel te zwaar en droomde dat hij rijk was, en plotseling was hij rijk.
Op een dag stond hij langs de weg toen er een koning voorbij kwam in een prachtige koets. Was ik maar koning dacht hij ontevreden, dat zou nog mooier zijn, en plotseling was hij koning.
Met veel ruiters en paarden reed hij in een gouden koets door zijn rijk. Maar de koning begon te klagen over de hete zon, die in zijn gezicht schroeide. Ontevreden als hij was zuchtte hij en dacht, was ik maar de zon. En zie onmiddellijk was hij de zon en strooide hij zijn gouden stralen over de aarde.
Totdat er een wolk kwam die zijn stralen tegenhield. Ik wou dat ik zo machtig was als die wolk, dacht hij ontevreden. En zo werd hij een wolk en kon hij de stralen van de zon tegenhouden. De wolk viel in grote druppels naar de aarde en het water stroomde woest over het land, alleen een rots bleek machtiger dan het water.
Toen werd hij kwaad omdat de rots nog sterker was en wilde hij liever een rots zijn, en ook dit gebeurde.
Er kwam een man met een scherpe beitel en grote hamer. Hij hakte in de rots om er stenen van te maken. En de rots dacht, was ik maar weer die steenhouwer. Dat gebeurde en vanaf dat moment deed de man elke dag zijn zware werk en was tevreden.
Terug naar bovenEen verhaal over een koning die drie zonen had
Er is een verhaal over een koning die drie zonen had. De eerste was knap en heel geliefd. Toen hij 21 was, liet zijn vader een paleis in de stad voor hem bouwen. De tweede zoon was intelligent en ook heel geliefd. Toen hij 21 werd, liet zijn vader ook voor hem een paleis in de stad bouwen. De derde zoon, knap noch intelligent, was nors en niet bepaald geliefd. Toen hij 21 was, zeiden de raadslieden van de koning: “Er is geen plaats meer in de stad. Laat buiten de stad een paleis voor uw zoon bouwen. U kunt er een bastion van laten maken en een paar van uw wachten sturen om te verhinderen dat het wordt aangevallen door de schurken die zich buiten de stadsmuren ophouden.”
En dus liet de koning zo’n paleis bouwen en stuurde een paar van zijn soldaten om het te beschermen.
Een jaar later zond de zoon een boodschap naar zijn vader: “Ik kan hier niet wonen. De schurken zijn te sterk.” Dus zeiden de raadslieden: “Laat nog een paleis bouwen, groter en sterker, en een kilometer of dertig van de stad en de schurken. Als hij meer soldaten heeft, zal hij aanvallen van de langstrekkende nomadenstammen gemakkelijk kunnen weerstaan.” En dus liet de koning zo’n paleis bouwen en stuurde honderd van zijn soldaten om het te beschermen.
Een jaar later kwam er weer bericht van de zoon: “Ik kan hier niet wonen. De stammen zijn te sterk.” Dus zeiden de raadslieden: “Laat dan een kasteel bouwen, een groot kasteel, honderdvijftig kilometer van hier. Het moet groot genoeg zijn om vijfhonderd soldaten te kunnen herbergen en sterk genoeg om aanvallen van de naburige volken te weerstaan.” En dus liet de koning een kasteel bouwen en stuurde vijfhonderd van zijn soldaten om het te beschermen.
Maar een jaar later zond de zoon weer een bericht naar de koning, “Vader, de aanvallen van de naburige volken zijn te sterk en als ze een derde keer aanvallen, vrees ik voor mijn leven en dat van uw soldaten,” Hierop zei de koning tegen zijn raadslieden: “Laat hem maar thuiskomen, dan kan hij bij mij in het paleis wonen. Want het is beter dat ik van mijn zoon leer houden dan dat ik alle energie en reserves van mijn koninkrijk aanwend om hem op afstand te houden.”
Terug naar bovenHet gebed van gemoedsrust -Boëthius
God geef me de rust
om te accepteren wat ik niet kan veranderen,
de moed om te veranderen wat ik kan
en de wijsheid om het verschil te zien.
Op een dag -Toon Tellegen
Op een dag, maar misschien ook nooit,
met niemand om mij heen
en in de verte misschien de zee of een zee van klaprozen
schapen,
zal ik een stem horen,
een zachte stem,
die ‘ja’ zegt
en tien seconden later,
knarsend, kakend:
‘Wat heb ik nu weer gezegd…’
De Herberg -Mawlana Jalal ad-Din Moehammad Roemi
Ik ben als een herberg.
Elke dag nieuwe gasten.
Iets leuks, een dip, een slechte bui,
en even een helder moment
als onverwachte bezoekers.
Ik verwelkom ze en bied ze allen een gastvrij onthaal!
Zelfs als het een hoop zorgen zijn
die bij mij de boel overhoop halen.
Toch behandel ik elke gast met respect.
Misschien komt hij bij me opruimen
om plaats te maken voor iets nieuws.
Een sombere gedachte, schaamte en boosheid,
ik begroet hen lachend bij de deur
en vraag ze binnen te komen.
Ik ben dankbaar voor wie er komt,
want ieder wordt gestuurd
als een gids uit het onbekende.
Goede voornemens -Atti Gringhuis
Er ligt weer een heel nieuw jaar voor ons in een tijd waarin veel gebeurt en verandert. Dit kan verwarring en angst opleveren. Ieder mens heeft weliswaar een eigen belevingswereld, maar we worden erg beïnvloed door wat er om ons heen gebeurt. Toch is de waarheid in onszelf het enige wat we kunnen leven.
Vaak speelt oordeel over wat we van onszelf vinden en daaraan gekoppeld oordeel over een ander, een grote rol. Vanuit oordeel denken we onszelf vast. Alles moet dan zo nodig in en om ons veranderen en we verzetten ons tegen de omstandigheden, zodat er onvrede ontstaat. Als goede voornemens omslaan in teleurstelling vinden we onszelf al snel mislukt en komen in een negatieve spiraal terecht.
We kunnen er elk moment voor kiezen onszelf volledig te accepteren en de situatie waarin we ons bevinden zien als een ervaring die ons wil dienen. Dan ontstaat er rust en de mogelijkheid om anders naar de dingen te kijken.
Zonder oordeel geef je jezelf andere kansen. Je kunt weer de verantwoordelijkheid voor jezelf nemen en indien je wilt vanuit liefde dingen anders gaan doen. Dit proces kun je aan het begin van het jaar aangaan en elk ander gewenst moment.
Terug naar bovenDe oude monnik en bezoekers van de tempel
Het was een dag in Katmandu. De monniken vierden dat de jonge Boeddha zijn eerste stapjes zette. Wij stonden op het plein voor de tempel toen een oude monnik verscheen. Op onze vraag of we de dienst mochten bijwonen en foto’s mochten maken, knikte hij instemmend. We waren van harte welkom.
Vanuit respect stelden we ons bescheiden op, namen achter in de tempel plaats en maakten wat foto’s zonder te flitsen. Wie schetste onze verbazing toen vier bezoekers de tempel binnenkwamen en regelrecht, tijdens de ceremonie en tussen de monniken door, naar het grote Boeddhabeeld liepen dat voor in de tempel stond. Een van hen pakte zijn fototoestel en verzocht een monnik een foto van hem te maken. De monnik stond op, maakte een foto, nam zijn plaats tussen de andere monniken weer in en hervatte zijn gezang.
Voor die monnik was het geen verstoring. Wij daarentegen waren verontwaardigd en veroordeelden het in onze ogen respectloze gedrag van de bezoekers. Het resultaat van ons gemor was dat we een stuk van de plechtigheid hadden gemist. Voor de monnik was dit anders. Hij ging vriendelijk mee in wat zich aandiende en vervolgde daarna onverstoorbaar zijn bezigheden.
Zoals Deepak Chopra zegt: door niet te oordelen schep je stilte in je geest. Wat zou het jou opleveren als je vaker alleen maar zou waarnemen in plaats van (ver)oordelen?
Terug naar bovenDe grote weg -Dennis Genpo Merzel
De grote weg is niet moeilijk,
voor wie geen voorkeuren heeft.
Wanneer liefde en haat beide afwezig zijn,
wordt alles helder en onversluierd.
Maak je ook maar het kleinste onderscheid,
dan wijken hemel en aarde oneindig ver uiteen.
Wil je de waarheid zien,
wees dan nergens voor of tegen.
Het vergelijken van wat je bevalt met wat je niet bevalt,
is de ziekte van de geest.
Als je de diepste betekenis van de dingen niet begrijpt,
wordt je onontbeerlijke gemoedsrust onnodig verstoord.
Weg (Tao van Poeh) -Benjamin Hoff
Voor het kennen van de weg moeten we gewoon op weg
Je dingen doen, liefst met plezier.
Dat hoeft niet daar, je kan het ook hier.
Heel simpel op de Poeh-Manier.
Maar ga niet zoeken naar de weg, want je zal zien, dan is hij weg!
Ik ben ik en jij bent jij, dat weten we allebei;
maar als je nu de dingen doet, de dingen die jij kan,
dan vind je heus de weg vanzelf,
en de weg komt achter je an!